اخبار

دبیر خانه طرح ملی مشاغل خانگی به نقل از روزنامه سمت گفت: هرچند این محصولات اغلب گران‌تر از آنند که خریدار داشته باشند. به گفته برخی صنعتگران صنایع‌دستی میناب، بازار فروش داخلی صنایع‌دستی میناب این روزها چندان ایده‌آل نیست، با این وجود در ترکیه، ایتالیا، مالزی، امارات و سایر کشورهای عربی مشتری دارد. آنطور که این هنرمندان می‌گویند هیچ خرید عمده سازمانی از محصولات آنها وجود ندارد و تنها برخی جاشوها هستند که محصولاتی همچون نوارهای رودوزی لباس‌های سنتی را به صورت عمده از آنها می‌خرند و با لنج‌ها به کشورهای حاشیه خلیج‌فارس می‌فرستند تا در لباس‌های تولید آن کشورها استفاده شود؛ لباسی که به بازار میناب می‌آید و فروخته می‌شود.

قیمت بالا شاید یکی از دلایل نبود بازار فروش برای این روزهای صنایع‌دستی میناب باشد اما آنطور که صنعتگران این هنرهای دستی می‌گویند مشکل فروش این محصولات، این است که بازار ثابتی ندارند و درحال‌حاضر تنها در پنج شنبه بازار، فرصتی برای عرضه محصولات‌شان دارند. این در حالی است که به صنعتگران صنایع‌دستی میناب، وعده راه‌اندازی بازارچه اختصاصی داده شده، وعده‌ای که حتی در سفر اخیر معاون صنایع‌دستی کشور به میناب نیز بر اجرای آن تاکید شد اما تاکنون عملی نشده و به گفته سهراب بناوند، معاون میراث فرهنگی هرمزگان، «اندر خم کوچه پیدا کردن سرمایه‌گذار» مانده است.

صنایع‌دستی در میناب بیشتر توسط زنان تولید می‌شود. اغلب زنان مینابی در این حوزه فعالیت می‌کنند و بیشتر آنان در خانه خود، کارگاه‌های کوچک صنایع‌دستی دارند؛ صنایعی که سرمایه اولیه اندک اما زحمت بالایی می‌طلبد. سفال، گلابتون و حصیربافی، برخی از مهم‌ترین صنایع‌دستی میناب هستند که چند سالی است صنعتگران می‌کوشند به طرح‌ها و کاربردهای آن تنوع دهند. به همین دلیل است که این روزها علاوه بر شلوار بندری و دیگر لباس‌ها، در جانماز، روبالشی و برخی موارد دیگر هم کارهای گلابتون و رودوزی سنتی دیده می‌شود.