اخبار

به گزارش دبیرخانه طرح ملی توسعه مشاغل خانگی خوزستان، در این جلسه که چهارشنبه، 9 شهریورماه 1401 با حضور سیدرضا علوی مشاور، شیما تقی نژاد مدیر اجرایی، مرضیه باقری بابااحمدی کارشناس اجرایی طرح و همچنین ساناز امیری و آزیتا کرائی از طراحان مد و لباس استان در سالن جلسات جهاددانشگاهی خوزستان برگزار شد، علوی با اشاره به توافق جلسه قبل بر برگزاری رویداد طراحی لباس برای استعدادسنجی، شناسایی و تربیت نیروی طراح حرفه ای در استان، اظهار کرد: باتوجه به چالش های مطرح شده، گفتیم که اولین چالش قابل حل این است که برای نیروی کار طراحی فکری شود و مهم این است که طراح هایی داشته باشیم که واقعا بتوانند طراحی کنند و حتی اگر خودشان به آن مرحله نرسیده اند حداقل بتوانند از طرحی که به آن ها داده می شود الهام بگیرند و چند طراحی انجام دهند.
در ادامه این بخش کرائی از اعضای انجمن مد و لباس خوزستان، در این خصوص توضیح داد: در دنیای امروز mood board را جلوی طراح می گذارند که باید و نبایدهای کالکشن collection، و هرآنچه طراح باید از آن ایده بگیرد اعم از پارچه و ... را برای طراح مشخص می کند. در واقع فضای فکری را شرکت برند ترسیم می کند و در اختیار طراح می گذارد. هر طراح برای شروع طراحی باید این mood board را داشته باشد. در حال حاضر ما نمی توانیم این کار را انجام دهیم چون طراح خبره در استان نداریم به همین دلیل لباس را طراحی می کنیم و آن را جلوی طراح می گذاریم.
سپس علوی ادامه داد: سخن شما این است که هرکس یک چارچوب کاری می خواهد و در واقع آن چارچوب کاری یا mood board  را باید داشته باشد که چون این کار فعلا مقدور نیست پس یک لباس یا طرح آماده را به طراح می دهیم. راهکارمان برای تحقق این هدف نیز این بود که یک رویداد با هدف شناسایی افراد بالقوه که ارزش آموزش دارند برگزار کنیم که بعد بتوانیم آن ها را وارد یک دوره آموزشی کنیم و از میان آن ها طراح های مدنظر تربیت شوند.
وی در خصوص رویداد نیز مرحله اول را اعلام فراخوان عمومی عنوان و تصریح کرد: قرارشد افراد را دعوت کنیم که ابتدا رزومه خود را ارسال کنند سپس تیم داوری رزومه ها را بررسی و افراد واجد شرایط را به مصاحبه دعوت کند. سپس افراد با امتیاز بالاتر برای شرکت در رویداد دعوت شوند. همچنین این رویداد طی سه روز کاری و در مجموع 24 ساعت برگزار شود. پس مصاحبه یک روش غربالگری است و طی این 24 ساعت فرد یک آموزش اولیه دریافت و یک طرح در اختیار او گذاشته می شود که با الهام از آن طراحی خود را انجام دهد. در روز آخر رویداد نیز طرح ها داوری می شوند و به نفرات برتر جوایزی شامل یک جایزه نقدی و تخفیف برای شرکت در دوره تکمیلی اعطا خواهد شد. همچنین برای تمام شرکت کنندگان گواهی حضور در دوره صادر می شود.
علوی سپس از طراحان در خصوص پیش بینی آن ها از طول مدت دوره تکمیلی سؤال کرد که آزیتا کرائی پاسخ داد: اکنون دوره های MBA مُد به صورت یکساله در برخی شهرهای کشور برگزار می شود که دوره های خوبی هم هستند و اگر ما هم می خواهیم طراح خوب تربیت کنیم باید دوره را خوب برنامه ریزی کنیم. این دوره هم باید حداقل یک ساله باشد تا بتوان همه موارد مدنظر را طی آن انتقال داد، زیرا بخشی از کار به حوزه های تحقیق بازار، بازاریابی، مدیریت کسب و کار و .. مربوط است و یک طراح باید بتواند با بازار ارتباط برقرار کند.
وی افزود: در واقع باید این افراد به یک ادبیات مشترک با بازار کسب و کار برسند و حتی بخشی از دوره به پارچه شناسی باید اختصاص پیدا کند و حداقل یک دوره 36 ساعته برای آموزش شناخت انواع پارچه باید تعریف شود. همچنین باوجود شبکه تولیدکنندگان در استان می توانند در کنار آموزش های نظری، یک کارآموزی طولانی تر در کارگاه های تولیدی هم داشته باشند که هم کار انجام دهند و هم با مجموعه های تولید آشنا شوند و بدانند آنچه آموزش دیده اند در عمل چگونه می تواند پیاده شود و زودتر جذب بازار کار شوند.
مشاور کارآفرینی طرح ملی توسعه مشاغل خانگی خوزستان در پاسخ به این موارد با ذکر این نکته که MBA دوره ارزان قیمتی نیست و از سوی دیگر بلندمدت است و آیا این موضوع با اهداف عملیاتی و زودبازده برای تربیت طراح، تناقض ندارد گفت: معمولا دوره های MBA و DBA برای افرادی است که تجربه کاری دارند و افراد شاغل هم اغلب زمان کافی برای شرکت در دوره های طولانی مدت ندارند و این مسأله ممکن است تداخل هایی ایجاد کند که کرائی در این خصوص عنوان کرد: البته خیلی موافق اسم MBA برای دوره نیستم و تنها یک چهارم پایانی دوره باتوجه به نیاز طراحان، می توانیم یک MBA فشرده برای آن ها بگذاریم.
کرائی افزود: البته این اسم باتوجه به ذهنیت و شناخت افراد، باعث می شود راحت تر جذب دوره شوند. از سوی دیگر چون باید مباحث این دوره از صفر طراحی و هنرهای تجسمی آغار شود فکر می کنم زمان یک سال، منطقی است. البته باید ببینیم تولیدکننده هم به چه چیزی نیاز دارد و شاید جلسات مشترک با تولیدکنندگان کمک کننده باشد که تولیدکنندگان هم شناخت بهتری از طراحان پیدا کنند و بدانند چه امکاناتی باید در اختیارشان قرار دهند.
وی با بیان اینکه در کشور ما فرهنگ حمایتی از طراحان وجود ندارد، خاطرنشان کرد: البته قرار نیست طراحی تربیت کنیم که با آغوش باز از او استقبال کنند بلکه خودش باید جایگاه و ارزش خود را در بازار ایجاد کند؛ در واقع یک دلیل اینکه طراحان نمی توانند وارد  بازارکار شوند این است که مارکتینگ و برندینگ نمی دانند و نمی توانند جایگاه خود را ایجاد کنند.
همچنین در ادامه علوی عنوان کرد: لازم است تجربه های موفق را پیدا و آن ها را بازگو کنیم. در واقع روی بحث های ترویجی وفرهنگ سازی هم باید کار کنیم. می توان دورهمی هایی شکل داد که افراد داستان موفقیت خود را بیان کنند که افراد تازه کار هم متوجه شوند در این فضا هم می شود کار کرد. موضوع دیگر اینکه اگر تولیدکننده و طراح بخواهند باهم کار کنند آیا جامعه ما این ظرفیت را دارد؟ یک بخش بحث فرهنگی است.
وی با بیان اینکه در برنامه ریزی این رویداد باید مسائل فرهنگی، اقتصادی و قانونی را هم در نظر بگیریم، گفت: اگر یک پیراهن مردانه خیلی خوب طراحی و دوخته شود آیا می توانیم آن را بفروشیم؟ کرائی پاسخ داد: می شود ولی همه آن به برندینگ بر می گردد. در واقع اگر قرار است یک طرح خاص باکیفیت و قیمت بالا به فروش برود باید برند داشته باشد و از قبل باید آن برند و هویت را برایش ایجاد کرده باشیم. 
مشاور کارآفرینی طرح ملی توسعه مشاغل خانگی خوزستان، تصریح کرد: پس در واقع باید یک مجموعه شامل طراح، تولیدکننده و برندی که قرار است خروجی کار این دو تحت لوای اسم آن به بازار عرضه شود، شکل بگیرد. البته برندهایی داریم که فقط یک تیم طراحی دارند و لازم نیست که درگیر همه چیز شوند.
همچنین در ادامه کرائی عنوان کرد: ما تولیدکننده خوش قول می خواهیم که 90 درصد کاری را که به آن ها می دهیم اجرا کنند. مسأله دیگر این است که ما تنظیم و عقد قرارداد نمی دانیم. اگر قرار باشد من درست کار کنم و به نتیجه برسیم باید بدانم چه طور به درستی از تولیدکننده کار بخواهیم. باید بدانیم چه طور با تولیدکننده کار کنیم. از سوی دیگر ما برند نداریم و اگر قرار است طرح های خاص بزنیم به هرحال الگوسازی و دوخت آن سخت است و قیمت بالا می رود و باید با برند باشد که علوی پیشنهاد داد دبیرخانه طراحان را با تولیدکنندگانی که سخت افزار و تجهیزات مناسب و به روز دارند آشنا کند که برخی از آن ها به دنبال تولید طرح اختصاصی هستند. سپس در حوزه برندسازی فرد یا افرادی را پیدا کنیم که به صورت حرفه ای کار کرده اند و در نهایت همه این ها با هم یک شرکت تأسیس کنند که کرائی گفت: بهتر است طراحان با تولیدکنندگان به صورت پروژه ای کار کنند و کنار هم گذاشتن این افراد شاید ممکن نباشد. نیازی نیست این سه حلقه کنار یکدیگر باشند بلکه با گذاشتن قرارهای درست هم می توانند باهم کار کنند.
همچنین علوی در این جلسه با بیان اینکه برای این کار باید یک مدل پیدا کنیم تا آن برند ساخته شود، توضیح داد: برند یک مسأله کوتاه مدت و مقطعی نیست بلکه یک موضوع بلندمدت است پس بهتر است افراد تأثیرگذار سهامدار شوند. برای شروع کار، به نظر می رسد با شرایط فعلی اگر این سه بخش کنار هم قرار بگیرند کار بهتر پیش برود. وقتی هر سه مجموعه ادغام شوند دیگر خودی و غیر خودی وجود ندارد و همه دلسوزانه و مسئولانه نسبت به کار رفتار می کنند.
مشاور طرح ملی توسعه مشاغل خانگی خوزستان افزود: اگر آن شرکت ایجاد شود همه آن افراد ضمن آنکه کار خودشان را دارند، با یک مکانیزم نسبت به کار جدید هم متعهد می شوند. نکته دیگر اینکه افراد سهام دار با قرارداد وستینگ در صورت حُسن انجام وظایف خود، سالانه به طور مثال مالک 5 درصد سهام شرکت می شوند. در واقع هرچند به طور بالقوه مالک 20 درصد سهام باشند اما سالانه 5 درصد سهم منتقل می شود و در نهایت طی 4 الی 5 سال، به مالکیت فرد در می آید. سخت است که یک نفری برند درست کنید و به همین دلیل می گویم که شرکت ایجاد کنید.
وی افزود: اکنون همه این عقیده را داریم که با یک مدل و مکانیزم یک برند در استان ایجاد کنیم که هم تولید و هم طراحی و بازاریابی را مدیریت کند. به همین دلیل می گوئیم شما باید سهامدار این شرکت شوید و بخشی از توان و تجربه خود رابه این شرکت بیاورید. می خواهیم مسیر را مشخص کنیم نه آنکه کارهای اجرایی به شما بسپاریم چون همه کسب و کار خود را دارید. در واقع این شرکت یک شرکت بازاریابی مدلینگ خواهد بود. اینجا می توانید کمک کنید و طراحی معنی دار می شود.
همچنین در این جلسه ساناز امیری از طراحان مُد و لباس خوزستان، با اشاره به سوابق حرفه ای خود از همکاری با بعضی برندهای پوشاک، اظهارکرد: تولیدکنندگانی در استان داریم که نیازی به طراح ندارند زیرا کارهای استاندارد و با طرح های مشخص تولید می کنند. اغلب این تولیدی ها هم با شرکت های دولتی کار می کنند و مشکل نیروی کار دارند. من اولین تولیدکننده تریکو در استان بودم و با آنکه مشتری خوبی داشتم و در حجم انبوه تولید می کردم اما در نهایت باوجود درآمد بالا کار را کنار گذاشتم زیرا از صبح تا شب با چرخکار سروکار داشتم و مشکل اصلی نیروی کار بود. هنوز هم مشکل نیروی کار ماهر در بخش پوشاک، یکی از معضلات اصلی استان است.
همچنین در جمع بندی این نشست، علوی با تأیید این نکته که مشکل نیروی کار یک مسأله عمومی است، اظهار کرد: ازسال 79 با هرکارآفرین که صحبت کرده ام این مشکل را مطرح کرده است. چون دانشگاه و مدرسه نیروی کار تربیت نمی کند. بخشی از کار سخت افزاری و بخشی مهارت های نرم (برنامه ریزی، کار تیمی و ...) است. اگر مدل کسب و کار درست و حسابی وجود نداشته باشد، نمی توانیم پول تزریق کنیم. راجع به شرکتی که بتواند آن برند را ایجاد کند هم فکر کنید؛ به طور مثال برند مجید با وجود همه این مسائل و محدودیت ها موفق شد برند خود را ایجاد کند و حتی در سطح بین المللی موفق شود.
وی افزود: در خصوص رویداد هم جایگاه و ارکان مشخص است. هر رویداد یک شورای سیاستگذاری، کمیته علمی و کمیته اجرایی دارد. شما می توانید عضوی از این کمیته علمی یا اجرایی شوید. البته باید ابتدا باهم چارت رویداد را طراحی کنیم. بنابراین برای جلسه آینده درباره محتوای پوستر و موارد دیگر درخصوص شرکت بازاریابی مدلینگ فکر کنید که بتوانیم تصمیم گیری نهایی را داشته باشیم.
طرح ملی توسعه مشاغل خانگی با هدف ایجاد اشتغال برای ۵۴ هزار نفر از سوی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به جهاد دانشگاهی واگذار شده و سازمان جهاددانشگاهی خوزستان نیز با سهمیه ۲۵۰۰ نفر، مجری این طرح در استان است.